دوست داشتنت وظیفه ام که نبود،
فریضه ام بود
به جا آوردمش، تا پای جان
در هر مکان و در هر دقیقه ای
دوست داشتنت عشق که نبود، آیین بود
بدان مشر‌ّف شدم
بی قیل و قال و بی بوق و کرنایی
دوست داشتنت نماز که نبود
اما گذاردمش
شبانه روزی هزار رکعت
به وقت صبح و ظهر و شام
دوست داشتنت زکات که نداشت
اما پرداختمش
به هر دمی و به هر بازدمی به هر نفس
دوست داشتنت دینی بود
که مخفیانه به آن ایمان آوردم
دینی که جز تنهایی ثوابی نداشت .
#نظر_آهاری